خبرگزاری هرانا – روز جمعه دوم شهریورماه، همزمان با سالگرد اعدام دسته جمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷، نیروهای امنیتی از ورود خانواده های بازماندگان به گورستان خاوران جلوگیری کردند.
ممانعت از ورود از خانواده های زندانیان اعدام شده به این گورستان مسبوق به سابقه است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز جمعه دوم شهریورماه ۱۴۰۳، از ورود بازماندگان اعدام شدگان تابستان ۶۷ به گورستان خاوران جلوگیری شد.
براساس اطلاعات دریافتی هرانا، روز جمعه هنگامی که خانواده ها قصد داشتند برای گلباران مزار عزیزانشان وارد گورستان خاوران شوند، با ممانعت نیروهای امنیتی مواجه شدند. نهایتا خانواده‌های بازماندگان ناچار به گذاشتن گل ها و عکس های عزیزان خود پشت درهای بسته گورستان شدند.
تصاویری در شبکه های اجتماعی منتشر شده است که نشان میدهد ماموران به سرعت گل ها و عکس ها را از پشت درهای بسته جمع‌آوری کرده‌اند.
تلاش برای جلوگیری از ورود خانواده اعدام شدگان ۶۷ به گورستان خاوران و یا تعقیب قضایی آنها توسط نهادهای امنیتی، امری مسوبق به سابقه است.
طی سال های اخیر نیز در ادامه افزایش فشار بر شهروندان بهائی ایران، مسئولان بهشت زهرای تهران، از دفن درگذشتگان شهروندان بهائی در آرامستان بهائیان تهران (گلستان جاوید) جلوگیری کردند. مسئولان بهشت زهرا به شهروندان بهائی تهران گفته بودند که جهت دفن درگذشتگان خود باید از محل گورهای دسته جمعی که در جریان اعدام های گسترده بین سال های ۱۳۶۰ الی ۱۳۶۷ در بخشی از آرامستان خاوران به صورت بی نام و نشان ایجاد شده استفاده کنند. همچنین طی ماه های اخیر مسئولان بهشت زهرا بدون اجازه خانواده ها اقدام به دفن اجباری متوفیان بهائی در بخشی از آرامستان خاوران کردند.
احتمال می رود این اقدام مسئولان در ممانعت از دفن درگذشتگان بهائی در گلستان جاوید و پیشنهاد دفن اموات بر روی قبور دسته جمعی کشتارهای دهه ۶۰ تلاشی دیگر از سوی نهادهای امنیتی برای از میان بردن بخشی از اسناد این جنایت باشد.
پس از انقلاب سال ۵۷ و به خصوص در حد فاصل سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷ هزاران زندانی سیاسی و عقیدتی در ایران به صورت فراقانونی اعدام و در اماکن بی نام و نشانی دفن شدند. شماری نیز در آرامستان‌های شناخته شده دفن شدند اما بازماندگان حق گذاشتن سنگ قبر و یا نشانی بر مزار آنها را نداشتند. تلاش برای شناسایی این مکانها به مثابه حفظ سندی از جنایت علیه بشریت به هدف دادخواهی و مجازات آمرین و عاملین واقعه دارای اهمیت است. علیرغم گذشت چند دهه از زمان وقوع این قتل عام ها، نه تنها هنوز محل دفن بسیاری از قربانیان مشخص نشده بلکه تلاش‌های متعددی توسط نهادهای امنیتی برای از بین بردن این قبیل اماکن که حکم اسناد جنایت علیه بشریت دارند، مشاهده شده است.
خبرگزاری هرانا ۱۴۰۳/۰۶/۰۳
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظرات خود را ارسال کنید